Ο Άγγελος Μπάκας δένει την αρχή του μίτου της φαντασίας του στο περίφημο δείγμα προχωρημένης τεχνολογίας της αρχαιότητας, τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, που κρατούσε για αιώνες στην αγκαλιά της η θάλασσα, ώσπου ανασύρθηκε το 1900 κοντά στα Αντικύθηρα.
Κατόπιν, κλώθει μια ποιητική αφήγηση που εντάσσεται με φυσικότητα στο επικό πνεύμα της Οδύσσειας. Βρισκόμαστε σε ένα καράβι μεσοπέλαγα, όπου συναντιούνται έμπειροι ναύτες, ένας κερδοσκόπος καπετάνιος, ένας μυστηριώδης ξένος και ένας πολυμήχανος ήρωας. Ακόμη και οι θεοί είναι παρόντες: ελέγχουν τον καιρό και επικοινωνούν με τους θνητούς μέσω αντικειμένων, σημείων και ονείρων - ή έτσι θέλουν οι άνθρωποι να παρουσιάζουν τα πράγματα, αναλόγως με τις προσωπικές τους επιδιώξεις.
Ο Λόγος, ωστόσο, ίσως να είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής. Ο ιδιάζων στίχος κρατά ένα ρυθμό που αναπαράγει την αίσθηση του κυματισμού και της κωπηλασίας. Ρητορικά επιχειρήματα επιφέρουν απότομες ανατροπές της πλοκής. Τέλος, τα φτερά του μύθου μας μεταφέρουν από την χαμένη Ατλαντίδα στην κορυφή του Ολύμπου, για να μας καταποντίσουν μέσα στο μάτι του κυκλώνα. (Αικατερίνη Λεύκα, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)