Όπως είναι εμφανές, στο δεύτερο τόμο, υπερισχύουν αριθμητικά οι νεότεροι συγγραφείς. Αυτό είναι φυσικό και έχει την εξήγησή του. Η νέα γενιά γράφει συνειδητά πλέον φανταστική λογοτεχνία (Ε.Φ., φάνταζι, τρόμου, θαυμαστό, παράξενο, παράλογο, συμβολικό, ακόμη και παρανοϊκό), ή χρησιμοποιεί τα σύμβολά της για να σχεδιάσει τη σύγχρονη πραγματικότητα, χωρίς να αρκείται στα ρεαλιστικά δεδομένα της - αυτά τα "δεδομένα" εξάλλου έχουν ξεπεράσει ήδη προ πολλού και την παραδοσιακή Ε.Φ. αλλά και την ανάλογη τρόμου.