"Ο δικός μας Δράκος δεν τρώει τα κορίτσια που παίρνει κι ας λένε τέτοιες ιστορίες έξω από την κοιλάδα μας. Τις ακούμε κάπου-κάπου από τους ταξιδιώτες που περνούν από 'δώ. Μιλούν λες και κάναμε ανθρωποθυσίες, λες κι επρόκειτο για αληθινό δράκο. Όμως, προφανώς, αυτό δεν ισχύει μπορεί να είναι μάγος κι αθάνατος, αλλά παραμένει άνθρωπος. Εξάλλου, αν πραγματικά ήθελε να τρώει κάποια από εμάς κάθε δέκα χρόνια, οι πατεράδες μας θα ένωναν τις δυνάμεις τους και θα τον σκότωναν. Μας προστατεύει από το Δάσος και τον ευγνωμονούμε γι' αυτό, αλλά όχι και τόσο". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Η μαγεία σε αυτό το βιβλίο, με την αληθινά ηθική της διάσταση, είναι τόσο ζωντανή και πιστευτή που σχεδόν νομίζεις ότι μπορείς να δουλέψεις με τα ξόρκια. Όμως, για σένα, αυτό θα το κάνει το βιβλίο". (Ursula K. Le Guin)

- Βραβείο Nebula 2016 ως το Καλύτερο μυθιστόρημα
- Βραβείο Locus 2016 ως το Καλύτερο Μυθιστόρημα Φαντασίας
- Βραβείο British Fantasy Society 2016 ως το Καλύτερο μυθιστόρημα Φαντασίας
- Υποψήφιο για το Βραβείο HUGO και το World Fantasy Award του 2016